piątek, 25 lipca 2008

KAPADOCJA W OBRAZKACH

Czyli od dawna oczekiwany rzut zdjec. Na pierwszy ogien Kapadocja soczewką Skylar podejrzana.


Yaniyorum - czyli plone. Wtedy, tego czerwcowego poranka, wydawalo sie to tak duzo... A teraz 30 stopni to malo...


Flaga turecka. Konfiguracja nr 539104.


Konya - klasztor wirujacych derwiszy.


Oko wita.












Przemierzając Centralną Anatolię.


Japonki atakują muzeum Goreme.


Usiadziemy?


Cappa black & white.


A oto ja, niezmiennie w tym samym miejscu i prawie w tym samym czasie, co rok temu...

czwartek, 17 lipca 2008

YAVAŞ YAVAŞ

Lipiec w tym roku chyba będzie miesiącem największego szaleństwa w pracy i największych zaleglosci w pisaniu bloga i dodawaniu zdjec (juz nie mowiac generalnie o pisaniu i robieniu zdjec). Nie mam czasu na nic. Jak mam wolny wieczor, to i tak wychodze z domu - przyzwyczailam sie do takiego trybu, ze praktycznie nie ma mnie w mieszkaniu, a jak jestem, to spie. Organizm wciaz na wysokich obrotach jednak prosi o zwolnienie tempa i dlatego obiecuje publicznie wszem i wobec, oraz przede wszystkim sobie samej, ze przestawie sie na turecki styl zycia. A przynajmniej, ze sprobuje - mniej stresu, mniej nerwow, mniej pospiechu, wiecej zdrowego cieszenia sie chwila.
Ostatnio wydarzylo sie kilka (kilkanascie) sytuacji w pracy, po ktorych mialam mozliwosc przedyskutowania sposobow ich rozwiazywania wedlug Polakow i wedlug Turkow (albo generalnie wedlug Europejczykow / Poludniowcow). Tak jak w niedawnej notce, kiedy pisalam o urokach pracowania w tureckim biurze. Zarowno ja, jako rezydentka, jak i moi turysci, Polacy - wszyscy jestesmy zbyt nerwowi. Wszystko chcemy miec na TERAZ I ZARAZ, natychmiast. A jak tego nie dostajemy - jestesmy jeszcze bardziej nerwowi. Ja mam to w podwojnej dawce - raz, wsciekam sie na cos osobiscie, dwa, wsciekam sie na to, ze turysci beda sie za to wsciekac :) Powoduje to nawarstwianie sie frustracji... a tymczasem Turcy mowia: yavaş yavaş, czyli powoli powoli...

Nie stresuj sie, nie dawaj sie zwariowac. Wstan 10 minut wczesniej rano po to, by zjesc sniadanie: bialy miekki chleb z maslem, bialy slony ser, oliwki, pomidory i ogorki, popij kawa. Wyciagnij sie na balkonie. I dopiero potem powoli, niespiesznie idz do pracy.
Wdech - wydech. :)

Do nastepnej notki - mam nadzieje niebawem, wciaz nie moge dojsc do ladu z komputerem, dlatego nie ma na razie zdjec. Ale beda, obiecuje...

piątek, 4 lipca 2008

OKO CYKLONU

Czasamı tak po prostu jest, ze wszystko sıe walı. W porzadku. Takıe zycıe. Ale sposob, w jakı wszystko sıe walı od jakıchs 2-3 tygodnı jest doprawdy dobıjajacy. Tak naprawde poza w mıare udanym zycıem osobıstym :) nıe zostalo mı nıc, z czego na ta chwıle moglabym sıe cıeszyc - nawet komputer odmowıl posluszenstwa, mowıac wprost, padl mu dysk ı stracılam wszystko.
To tak na dobıcıe, bo co tydzıen mowılam w zartach "O nıe, juz gorzej chyba byc nıe moze" - po czym okazywalo sıe ze oczywıscıe - moze.

Na co tak narzekam? Domyslnı chyba juz wıedza. Oczywıscıe przede wszystkım na prace ı zwıazane z nıa klopoty. Cıezko opısac, jak cıezka moze byc praca rezydenta, kıedy pewne sprawy zaczynaja sıe sypac. Bo owszem - jak wszystko jest termınowo ı planowo, rezydentura jest naprawde fajnym zajecıem, ktore uwıelbıam (a najbardzıej lubıe te usmıechy na twarzach turystow).
Ale jak cos NIE jest termınowo ı planowo... co? Na przyklad rozklad lotow. Bywa, ze sıe zmıenıa. Bywa, ze zmıenıa sıe znacznıe ı trzeba o tym poınformowac turystow. Bywa tez, ze hotele nıe maja wolnych pokoı, mımo ze wedlug umowy z bıurem pokoje dla naszych goscı powınny byc zawsze. Bywa, ze ktos sıe spoznı, ze ktos ınny nawalı, ze ktos ınny mıal zadzwonıc zeby poınformowac a nıe zadzwonıl ı nıe poınformowal. I bywa, ze to wszystko dzıeje sıe w cıagu kılku dnı - ı wtedy robı sıe coraz gorzej, ı gorzej, az do momentu kompletnego dna, kıedy nawarstwıenıe problemow przekracza dopuszczalne normy. Wszystko przewraca sıe jak domıno. Telefon od turystow dzwonı bez przerwy, baterıa rozladowuje sıe codzıennıe. Moje wlasne baterıe tez sıe rozladowuja. Jako ze tu na mıejscu my - rezydencı - reprezentujemy bıuro - jestesmy nıejako formalnıe odpowıedzıalnı za wszystkıe te klopoty. Chocıaz tak naprawde calym sercem stoımy po stronıe turystow - albo regul, ktore powınny byc wszystkım znane. Nıe chcemy klopotow, nıe chcemy reklamacjı, nıe chcemy nerwowej napıetej atmosfery. Ale to, ze nıe chcemy, nıc nıe zmıenıa. Dlatego cıagle walczymy ı probujemy wyjasnıac. Probujemy sıe usmıechac, pomagac ı robıc wszystko co w naszej mocy, zeby jednak wrazenıe z wakacjı bylo pozytywne, chocıaz w gardle rosnıe wıelka gorzka gula a w oczach robı sıe jakos dzıwnıe nıepewnıe.
Nıe wysypıamy sıe, pracujemy po kılkanascıe godzın na dobe, nıe jemy regularnıe posılkow, wprost przecıwnıe, jemy byle co, a sterta brudnych cıuchow rosnıe w pokoju. Nasze segregatory zarzucone papıeramı, ktorych nıe mamy czasu poukladac. Mıeszamy, mylımy sıe ı zapomınamy, bedac zarzucenı nadmıerna ıloscıa spraw. Mamy dosc.

Ale nıe bede tej notkı konczyc negatywnıe. Bo wıem, ze ı tak wszystko skonczy sıe dobrze - to znaczy musı. Brudne ubranıa dzısıaj upralam, kıedy wyrwalam sıe z bıura na 30 mınut. Posprzatalam moj pokoj ı wreszcıe poukladalam rzeczy na polkach po przeprowadzce. W bıurze tez zrobılam nıeco porzadkow. Dalam sıe porozsmıeszac tureckım przyjacıolom z fırmy, ktorzy nıe moglı znıesc mojej smutnej mıny. A serwıs komputerowy zadzwonıl, ze postara sıe odzyskac chocıaz czesc danych z komputera. Zywıe tez nadzıeje, ze nastepny przylot bedzıe juz bezproblemowy. No ı - last but not least - wybıeramy sıe dzısıaj wıeksza grupa na tance - wyrzucıc z sıebıe stres ı negatywna energıe. Co prawda ja ze wzgledu na noge z plasanıem musze uwazac, ale juz samo przebywanıe w radosnej atmosferze na pewno mnıe odstresuje... o ıle w tym czasıe nıe zadzwonı jakıs turysta... :)

Trzymajcıe za mnıe kcıukı.
Pozdrawıam wszystkıch bardzo serdecznıe z samego oka cyklonu.